Nicolaas de Leeuw

Nicolaas wordt geboren op 21 januari 1905 in Amsterdam en woont in Eindhoven, waar hij werkt als afdelingschef op de Hollandsche Afdeling van Philips. Tijdens de Duitse bezetting is hij actief in het verzet en wordt daarvoor in 1943 door de Sicherheitsdienst (SD) gearresteerd. Nicolaas wordt tot Nacht und Nebel veroordeeld, een strafmaat die inhoudt dat hij spoorloos moet verdwijnen in de Duitse kampen, zonder dat de nabestaanden weten waar hij terecht is gekomen en of hij nog leeft. Voor de gevangenen komt het neer op een doodstraf waarvan het vonnis niet wordt voltrokken. In plaats daarvan moet het uitputtende werk, de ondermaatse voeding en de ontberingen in de kampen moeten de veroordeelden op den duur fataal worden.

In oktober 1943 wordt Nicolaas via Amersfoort naar kamp Dachau gezonden en vandaar naar het Nacht und Nebel-kamp Natzweiler-Struthof, hoog in de Franse Vogezen. Daar wordt Nicolaas aan het werk gezet in de granietmijnen, terwijl hij blootstaat aan allerlei mishandelingen. De voeding en medische zorg in het kamp schieten schromelijk te kort, zodat de gevangenen snel verzwakken. Nicolaas wordt vanuit het hoofdkamp naar het buitenkamp in Haslach in het Zwarte Woud gezonden. Vanwege de toenemende geallieerde bombardementen in Duitsland worden daar tunnels in de steengroeve uitgegraven voor de verplaatsing van fabrieksinstallaties onder de grond. Uiteindelijk komt Nicolaas terecht in het buitenkamp Vaihingen an der Enz, waar hij op 23 maart 1945 aan de gevolgen van uitputting, ondervoeding en onderkoeling bezwijkt. Nicolaas is 40 jaar geworden.