Peter van Veen

Peter wordt geboren op 19 oktober 1908 in Naarden. Met zijn vrouw Dirkje Peet woont hij in Bergen op Zoom en is tot de Duitse bezettingsjaren beroepsofficier van het KNIL. Hij geldt tijdens de Duitse bezetting als een van de grondleggers van de Ordedienst (OD). In het voorjaar van 1941 wordt hij gearresteerd en tot april 1942 gevangengehouden in de gevangenis van Scheveningen, het zogenaamde ‘Oranjehotel’.

Samen met 85 leden van de OD, de Mekel-groep uit Delft, de Schoemaker-groep en 13 beroepsmilitairen wordt hij veroordeeld in het Proces der 72, dat van eind maart tot 3 april 1942 in hotel De Witte op de Amersfoortse Berg wordt gevoerd door de Sicherheitsdienst (SD). Het proces wordt getypeerd door scheldtirades van de rechters, zeer geringe juridische steun voor de aangeklaagden en eindigt met de doodstraf voor 72 van de veroordeelden. Ook Peter krijgt na afloop de zwaarste straf opgelegd.

Voor de duur van het proces heeft Peter vermoedelijk in kamp Amersfoort gezeten. Na afloop wordt hij met de 72 overgebracht naar de Wehrmacht-gevangenis aan het Wolvenplein in Utrecht. Daar worden 9 vonnissen omgezet in levenslange tuchtstraf; van de overige 63, onder wie dat van Peter, wordt de doodstraf bekrachtigd. Per trein wordt hij daarna met de veroordeelden naar concentratiekamp Sachsenhausen in Oranienburg vervoerd, waar hij op 3 mei 1942 wordt geëxecuteerd. Peter is 33 jaar geworden.