Piet Koolen

1926 - 1948

Piet wordt geboren op 31 augustus 1926 in Breda. Als dienstplichtige komt hij in 1947 op bij de Koninklijke Landmacht in Vught, waar hij wordt ingedeeld bij het 4-10 Regiment Infanterie. Wegens het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt hij voor de vervulling van zijn dienstverband naar Nederlands-Indië gezonden, om er de rust en het Nederlandse gezag te herstellen. Op 2 februari 1947 vertrekt hij aan boord van de Johan van Oldenbarnevelt naar Batavia, waar hij na een zeereis van ruim een maand aan land gaat.

Op Java is Piet werkzaam voor de Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (IVD), belast met het verzamelen van informatie over de Republikeinse strijdmacht en sympathisanten die in het door de Nederlanders gecontroleerde gebied actief zijn. De IVD vervult een cruciale taak voor het effectief uitvoeren van militaire operaties, maar na de Eerste Politionele Actie van 21 juli tot 4 augustus 1947 krijgt de IVD te maken met acuut personeelstekort, nu een veel groter gebied moet worden beveiligd. De aard van hun werkzaamheden en de druk waaronder ze opereren, heeft ertoe geleid dat personeelsleden van de IVD zich tijdens ondervraging veelvuldig schuldig hebben gemaakt aan zware mishandelingen. In hoeverre Piet hiervan getuige is geweest, is niet bekend.

Op 2 februari 1948 is Piet met sergeant Buik en vier Ambonese militairen met een vrachtauto in konvooi onderweg om krijgsgevangenen op te halen. In Tjikalong Kulon, tien kilometer na het verlaten van de basis, loopt het konvooi in een hinderlaag van de revolutionairen. Het eerder verzonden bericht over het ophalen van de krijgsgevangenen blijkt vals te zijn en de revolutionairen wachten hen langs de kant van de weg op. In het vuurgevecht dat dan losbarst, komen alle zes de inzittenden in de vrachtauto om het leven, onder wie ook Piet. Hij is 21 jaar geworden.

Enkele uren later wordt het brandende voertuig met de zes lichamen gevonden door Piets collega bij de IVD, sergeant Adriaan van Uden. Adriaan is ternauwernood aan de aanslag ontkomen; in eerste instantie zou hij in plaats van sergeant Buik met het konvooi zijn meegereisd. Piet vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta.

Meer
Meer

Steek een kaarsje op

+opsteken
Meer

Reacties

Rian Diebels v… zei op 3 april 2018

Ik ben de dochter van Adriaan van Uden. Mijn vader is als dpl Sgt uitgezonden geweest naar Nederlands Indië in de jaren 1947 t/m 1950). Mijn vader is inmiddels overleden maar mijn verhaal over P.H. (Piet) Koolen heb ik uit eerste hand (mijn vader). Mijn vader en Piet zaten beiden bij 4-10 R.I. en werkten bij de I.V.D (Inlichtingen Veiligheidsdienst Dienst). Mijn vader als Onder-officier en Pet als Korporaal Chauffeur. Op 2 februari 1948 is Piet samen met Dpl Sgt Buik en vier Ambonese militairen in een hinderlaag gereden toen zij op weg waren om op een andere plek twee T.N.I. krijgsgevangenen op te halen. Later is gebleken dat het bericht dat deze krijgsgevangen moesten worden opgehaald vals was en dat de hinderlaag een vooropgezet plan was. Mijn vader heeft altijd gezegd dat een beruchte Nederlandese deserteur (Poncke Princen) achter deze handslag zat maar daar zijn nooit bewijzen voor gevonden. Mijn vader had met Sgt Buik en Piet afgesproken dat ze binnen een paar uur terug moesten zijn anders zou mijn vader polshoogte komen nemen. Toen het konvooi na enkele uren nog niet terug was is mijn vader samen met anderen de afgesproken route gereden. Na ongeveer 10 kilometer trof hij een uitgebrande vrachtauto aan en zes dode lichamen waaronder dus Piet Koolen. Deze gebeurtenis heeft veel indruk op mijn vader gemaakt. Temeer omdat eerst de bedoeling zou zijn geweest dat mijn vader in plaats van Sgt Buik in het konvooi zou zitten. Door omstandigheden ging dat echter niet door en is Sgt Buik meegegaan. Ook de saamhorigheid en kameraadschap tussen het team van de IVD was bijzonder groot en heel hecht. Men kan zich voorstellen dat zo'n verlies voor zulke jonge jongens zwaar moet zijn geweest. Jaren later (eind jaren '90) is door de gemeente Breda een monument opgericht voor gesneuvelde Bredase militairen. Bij de onthulling hiervan op de van Trip van Zoudtlandt Kazerne heeft mijn vader de familie van Piet Koolen ontmoet en heeft hij na al die jaren aan hun kunnen vertellen hoe Piet om het leven is gekomen. De familie wist namelijk niet hoe het precies was gebeurd.

Profile picture for user Frank van Doorn
BHIC Frank van Doorn zei op 5 april 2018

Dag Rian, hartelijk dank voor dit indrukwekkende verhaal. Ik kan me heel goed voorstellen dat dit op uw vader een blijvende indruk heeft achtergelaten, zowel om het verlies van zijn kameraden, als vanwege de wetenschap zelf ternauwernood aan de dood te zijn ontkomen.

Reactie toevoegen

Beperkte HTML

  • Toegelaten HTML-tags: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd> <h2 id> <h3 id> <h4 id> <h5 id> <h6 id>
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.

*Deze velden zijn niet verplicht en worden ook niet zichtbaar op deze website. Wij gaan vertrouwelijk om met uw e-mailadres en telefoonnummer.