Pieter Groen

Pieter wordt geboren op 16 januari 1900 in Cuijk. Hij is genoemd naar zijn grootvader Pieter Isaac Groen die van 1885 tot zijn overlijden in 1901 burgemeester van Cuijk is. De jongere Pieter blijft echter niet in Cuijk, maar vertrekt naar Nederlands-Indië.

De Nederlandse oorlogsverklaring aan Japan op 8 december 1941 is voor het Japanse leger aanleiding om de Nederlandse kolonie aan te vallen vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging. Tegen die achtergrond wordt Pieter onder de wapenen geroepen als stadswacht in zijn woonplaats. Na de capitulatie van het KNIL op 8 maart 1942 wordt hij in krijgsgevangenschap afgevoerd naar het vasteland van Zuidoost-Azië. Daar wordt hij samen met duizenden andere krijgsgevangenen als dwangarbeider ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Hij komt uiteindelijk terecht in het Thaise kamp Nakhon Pathom, veertig kilometer ten westen van Bangkok. Nakhon Pathom is het grootste hospitaalkamp in de omgeving van de Birma-spoorlijn en wordt als modelkamp gebruikt voor inspecties van het Rode Kruis, om hen een misleidend optimistisch beeld te geven van de hygiëne en voorzieningen in de kampen en de behandeling van de krijgsgevangenen. In werkelijkheid neemt het kamp voortdurend ernstig zieke en verzwakte dwangarbeiders op, afgetakeld en uitgemergeld door het extreem zware werk onder erbarmelijke omstandigheden. Ook Pieter komt zo uiteindelijk in dit kamp terecht. Daar bezwijkt hij op 20 mei 1944, na ruim twee jaar krijgsgevangenschap. Hij is 44 jaar geworden.