Wim wordt geboren op 19 december 1925 in Oss als vierde van de overlevende vijf kinderen van Janus van Uden en Anna Boerakker; twee andere kinderen komen eind jaren twintig al op zeer jonge leeftijd te overlijden.
Het gezin bewoont een kleine boerderij aan de Rusheuvel en maken het de eerste oorlogsjaren naar begrippen goed. Janus verricht naast zijn werk bij Slachterij Zwanenberg nog veel huisslachtingen, verkoopt vlees aan huis en verbouwt groente en fruit. Kort voor het uitbreken van de oorlog bezoekt Wim het kleinseminarie Nieuw-Herlaer in Sint-Michielsgestel. Later is hij verbonden aan het kleinseminarie van het Missiehuis in Cadier en Keer.
In 1943 slaat het noodlot toe als Wims 19-jarige broer Piet, die via het distributiekantoor betrokken is bij de hulp aan geallieerde piloten, in de Maas verdrinkt. Broer Harrie duikt datzelfde jaar onder, zodra hij als oud-militair wordt opgeroepen om zich te melden in krijgsgevangenschap. Hij neemt Piets baan bij het distributiekantoor over en drukt daar met collega’s bonnen en bonkaarten achterover voor onderduikers. Broer Tiny wordt daarentegen opgeroepen voor de Arbeitseinsatz, maar keert na verlof in Nederland niet meer terug en duikt onder.
Op 7 juni 1944 worden vader en moeder met hun jongste zoon Adriaan door de Osse politie gearresteerd vanwege het onderduiken van Harrie. Anna en Adriaan mogen naar korte tijd terugkeren, maar Janus wordt naar kamp Vught overgebracht. Harrie wil zich daarop vrijwillig melden, maar wordt onder zware bedreiging van andere onderduikers tegengehouden, bang als ze ervoor zijn dat Harrie onder martelingen hun schuilplaats zou prijsgeven. Janus wordt uiteindelijk na ruim een maand door tussenkomst van kapelaan Brands van de Grote Kerk weer vrijgelaten. Eind diezelfde maand keert ook Wim terug naar huis, nadat de Duitsers zijn seminarie in Cadier en Keer hebben gevorderd.
Na de bevrijding van Oss op 19 september 1944 kunnen Harrie en Tiny weer naar huis terugkeren. De oorlogsdreiging is dan echter nog niet geweken. Op 26 november 1944 slaat een granaat in op de Rusheuvelstraat, waar de familie Van Uden woont. Anna’s broer Marinus raakt bij deze aanval fataal gewond. Ook zijn dochter raakt gewond, maar overleeft het.
Wim sluit zich dan aan bij de geallieerden en treedt op als tolk. Na het verlaten van actieve dienst in april 1945 probeert hij zijn priesteropleiding aan het grootseminarie voort te zetten, maar een onbekend incident – mogelijk diefstal – heeft ertoe geleid dat hij zich er niet meer vertrouwd voelt. Daarna gaat hij een half jaar werken in de Osse vestiging van Philips op de afdeling Kostprijs. Niet lang daarna moet hij als dienstplichtige opkomen in Vught, waar hij wordt ingedeeld bij de Tandheelkundige Dienst. Na zijn basisopleiding wordt hij overgeplaatst in Harderwijk en daar voorbereid op zijn aankomende diensttijd in Nederlands-Indië.
Vanwege het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt Wim voor de vervulling van zijn dienstverband daarheen gezonden om de Nederlandse militairen medisch te ondersteunen. Eind oktober 1946 vertrekt hij naar de Oost, waar hij na een zeereis van een maand aan land gaat in Tandjong Priok. In januari 1947 wordt hij in korte tijd gepromoveerd tot soldaat 1e klasse en vervolgens tot korporaal. Uiteindelijk bekleedt hij de rang van sergeant 1e klasse.
Op 13 augustus 1949, na drieënhalve jaar dienst, komt Wim plotseling om het leven in Bandoeng, als hij betrokken raakt bij een fataal ongeval met een legerwagen. Wim is 23 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta. Hij laat een verloofde en een familie achter voor wie de oorlog diepe sporen heeft nagelaten.
Reactie toevoegen