Tini wordt geboren op 30 oktober 1923 in Dongen als oudste van de negen kinderen van Martinus Suijs en Antonia van Rooij. Hij werkt als schilder en is tijdens de Duitse bezetting actief in het verzet, hoewel over zijn precieze activiteiten voor de ondergrondse niets bekend is. Mogelijk bestaat zijn verzet uit onttrekking aan de Arbeitseinsatz, de verplichte tewerkstelling in Duitsland. Na verraad wordt hij gearresteerd en afgevoerd naar Duitsland, waar hij wordt binnengebracht in concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg.
Onder erbarmelijke omstandigheden wordt Tini daar aan het werk gezet in de baksteenfabriek en de kleiputten. Hij maakt er zeer lange dagen van extreem zwaar werk terwijl hij blootstaat aan allerlei zware mishandelingen door de bewakers. De rantsoenen zijn niet alleen volstrekt ontoereikend, maar ook nauwelijks eetbaar. Met honderden tegelijk worden de gevangenen in barakken ondergebracht, vaak met meerderen op een smerige brits. Onderdak, kleding, hygiëne en medische zorg schieten schromelijk tekort, zodat besmettelijke ziektes snel om zich heen grijpen en tot massale sterfte leiden.
Uiteindelijk worden ook voor Tini de ontberingen te veel. Hij bezwijkt op 16 maart 1945 in Neuengamme aan uitputting, ondervoeding en mishandeling. Tini is 21 jaar geworden.
Reacties
Uit nalatenschap beschik ik over het bidprentje van Tini Suijs.
Deze wil ik die beschikbaar stellen voor uw archief.
Graag het adres waar ik het document naar toe kan sturen.
Met vriendelijke groet,
Ed Dam - Zevenbergen
Beste Ed, heel erg bedankt voor je vriendelijke aanbod. U mag de scan sturen naar info@bhic.nl. Wij beheren als archiefinstelling zelf geen bidprentjes, maar met de informatie die op de scan staat kunnen we wellicht nog een aanvulling bij ons verhaal over Tini maken. Nogmaals dank.
Dit is mijn oom die ik nooit gekend heb maar waar mijn moeder toch geregeld over sprak. Hij heeft in zijn zeer korte leven een belangrijke rol gespeeld in mijn moeders leven. Het raakt mij om te lezen hoe het hem vergaan is. Ook voor mijn oma en opa.
Hartelijk dank voor je reactie, Francoise. Ik kan me voorstellen dat dit verhaal je raakt; wat een verdriet moet het lot van je oom hebben veroorzaakt in de levens van je opa, oma en moeder. Mooi om te horen dat je moeder toch geregeld over hem sprak en dat op die manier de herinnering aan je oom levend is gehouden. Heeft ze misschien weleens wat verteld over de dingen die hij deed voor het verzet?
Reactie toevoegen