Frans Masseling

Frans wordt geboren op 25 september 1902 in ’s-Hertogenbosch en woont in Amsterdam, waar hij werkt als chemigraaf. Tegen het einde van de Duitse bezetting sluit hij zich aan bij de Binnenlandse Strijdkrachten die zich aan geallieerde zijde inzetten voor de verdere bevrijding van Nederland.

Als op 5 mei 1945 de Duitsers capituleren en de Tweede Wereldoorlog in Europa tot een einde is gekomen, bevinden er zich op Nederlands grondgebied nog verschillende Duitse eenheden die ontwapend moeten worden. Zo ook in Amsterdam, waar Frans zich twee dagen later met een aantal kameraden van de Binnenlandse Strijdkrachten heeft verzameld bij de ingang van het Vondelpark aan de Amstelveenseweg.

Kort daarvoor hebben die dag onder andere op de Dam en bij het Centraal Station grote schietpartijen plaatsgevonden. De exacte oorzaak zal nooit helemaal duidelijk worden, maar lijkt een gevolg te zijn geweest van de onduidelijke status van de Binnenlandse Strijdkrachten ten aanzien van de Duitse militairen op dat moment. Volgens het oorlogsrecht mogen zij alleen door officiële militairen ontwapend worden en dat zijn de BS’ers niet. Als de Duitsers dus weigeren hun wapens af te geven, ontstaat er een vechtpartij die uitmondt in een dodelijk vuurgevecht. Verspreid over de stad vinden schermutselingen plaats. Enkele Duitse soldaten vluchten via het Vondelpark weg en komen daar de BS’ers aan de Amstelveenseweg tegen. Opnieuw vindt daar een kort vuurgevecht plaats waarbij drie BS’ers worden gedood. Frans raakt tijdens het gevecht zwaargewond en wordt met een buikschot opgenomen in het ziekenhuis. Ondanks de geboden hulp gaat de door de wond ontstane buikholte ontsteken. Frans overlijdt hieraan op 26 juni 1945, op 42-jarige leeftijd. Op het monument aan de Amstelveenseweg staat hij genoemd als een van de slachtoffers van de schietpartij van 7 mei.