Wim wordt geboren op 6 september 1926 in Sint-Oedenrode. Hij is fabrieksarbeider en duikt samen met dorpsgenoot Adrianus van de Wetering tegen het einde van de Duitse bezetting onder op Kasteren, een buurtschap van Liempde. Samen met een derde onderduiker, Theodorus van der Hulst uit Venray, proberen ze op 14 oktober 1944 de Duitse linie ten zuiden van Olland over te steken om naar het inmiddels bevrijde Sint-Oedenrode terug te keren. Onderweg worden ze echter door Duits soldaten langs de Dommel, waar de linie dan ligt, opgemerkt en ter plekke doodgeschoten. Wim is 18 jaar geworden en heeft net als zijn twee metgezellen geen aanwijsbaar graf.
Meer informatie
Roepnaam | Wim |
Voornamen | Wilhelmus |
Achternaam | Verhoeven |
Geboren | 1926-09-06 |
Geboorteplaats | Sint-Oedenrode |
Woonplaats | Sint-Oedenrode |
Overleden | 1944-10-15 |
Overlijdensplaats | Olland |
Begraaf-/gedenkplaats | Onbekend |
Plaats begraafplaats | Onbekend |
Graflocatie | Gedenkboek 43 |
Leeftijd | 18 |
Familie | Vader: Hendrikus Verhoeven Moeder: Barbara Maria van der Leest |
Militair | Represailleslachtoffers |
Bijzonderheid bij overlijden | Gefusilleerd |
Bronnen
- Oorlogsgravenstichting
- WO2-slachtoffers.nl
- Brigitte Verhoeven
Reacties
Dit is verrassend, mijn Pa ( Toon) heeft er vaker over gepraat Maar dit is het eerste wat ik er over lees .
Bedankt voor je reactie Ton, was Wilhelmus een broer van jouw vader? En kun je misschien nog wat toevoegen aan ons verhaal over Wilhelmus?
Ik heb me altijd heel erg verdiept in de 2e WO en steeds raakt het mij ontzettend.
Zeker als ik dan zo’n verhaal lees en met name het fijt dat de ouders door het niet teruggevonden lichaam zelfs geen fatsoenlijk afscheid hebben kunnen nemen.
Het raakt mij zeer.
Een herkenbaar gevoel.
Bedankt voor het delen Theo.
Wim Verhoeven is ook een broer van mijn vader Theo Verhoeven. Ons pap was de jongste van het gezin en was destijds 13 jaar. Er werd bij ons thuis weinig over gepraat maar het verlies van Wim en zijn andere broer Harry had bij ons pap een diepe wond achter gelaten.
Dat kunnen wij ons goed voorstellen, Brigitte. Wat een verdriet om twee broers te moeten verliezen. Hartelijk dank voor je reactie.
Kleine correctie! Mijn vader was de op 1 na jongste. Ome Kees was de jongste broer.
Bedankt voor het doorgeven van deze correctie, Brigitte.
Reactie toevoegen