Janus van der Velden

Janus wordt geboren op 6 maart 1919 in Galder, als oudste zoon van Cees van der Velden en Mieke Jansen. Als in het najaar van 1939 de oorlogsdreiging voor Nederland toeneemt, komt hij op voor de dienstplicht bij de infanterie van de Koninklijke Landmacht. Begin mei 1940 is hij als soldaat ingedeeld bij het dekkingsdetachement Willemsdorp, waar hij onderdeel uitmaakt van de zuidelijke linie van de Vesting Holland. In Willemsdorp bemant hij een van de daar gebouwde kazematten ter verdediging van de Moerdijkbrug.

Op 10 mei 1940 valt het Duitse leger Nederland binnen. De Luftwaffe vliegt voor de grondtroepen uit om met valschermjagers strategische punten verderop in Holland in te nemen en Nederland zo tot een snelle overgave te dwingen. Een van de eerste doelwitten is de Moerdijkbrug waar het direct tot felle gevechten komt tussen de Nederlandse verdedigers en Duitse parachutisten die de bezetting in Willemsdorp moeten uitschakelen.

Janus sneuvelt die eerste oorlogsdag op 21-jarige leeftijd. Bij de ingang van een van de kazematten wordt hij van achter geraakt door Duits vuur. Hij valt van de brug en wordt bij hoog water weggespoeld. Als bijna een jaar later, op 29 april 1941, zijn lichaam uit het Hollands Diep wordt gehaald, kan hij niet meer worden geïdentificeerd. Als onbekende soldaat wordt bijgezet op de gemeentelijke begraafplaats in Dubbeldam. Pas in 1999 wordt zijn identiteit definitief vastgesteld en kan zijn graf officieel zijn naam dragen.

Janus is niet het enige verlies voor zijn ouders. Zijn broer Sjaak overlijdt na een langdurig ziekbed in het Sint Ignatiusziekenhuis te Breda aan de gevolgen van een oorontsteking. Daarnaast komen nog andere twee broers, beide met de voornaam Josephus, op jonge leeftijd te overlijden.