Antoon wordt geboren op 15 maart 1923 in Heeze, waar hij werkt als bandwever. Tijdens de Duitse bezetting wordt hij opgeroepen voor de Arbeitseinsatz, de verplichte tewerkstelling in Duitsland, maar vermoedelijk weigert Antoon hieraan gehoor te geven. Hij wordt op 20 juni 1944 gearresteerd en voor drie maanden vastgezet in kamp Amersfoort. Op 10 september wordt hij naar concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg gedeporteerd. Vandaaruit wordt hij doorgezonden naar de buitenkampen van Ladelund en Husum-Schwesing in Sleeswijk-Holstein, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van de Friesenwall, een verdedigingslinie die een eventuele geallieerde invasie vanaf de Noordzee moet afslaan. De gevangenen worden er dat najaar in de ijzige kou en met nauwelijks afdoende voeding of medicijnen aan het werk gezet om antitankgrachten in de klei uit te graven. Ondertussen staan ze bloot aan de meest uiteenlopende mishandelingen als het werk niet opschiet. In de kampen zelf zijn de omstandigheden erbarmelijk slecht. De gevangenen worden er met meerderen tegelijk op smerige britsen in tochtige barakken ondergebracht. Als gevolg van een absoluut gebrek aan hygiëne kunnen besmettelijke ziekten snel om zich heen grijpen.
Door de snel veranderende militaire situatie eind 1944 en begin 1945 is het concept van de Friesenwall al voor voltooiing achterhaald. De kampen worden na enkele maanden weer gesloten en de verzwakte gevangenen teruggestuurd naar het hoofdkamp in Neuengamme.
In februari 1945 wordt Antoon met 500 andere gevangenen geselecteerd voor een SS-Eisenbahnbaubrigade, een ‘rijdend concentratiekamp’ dat wordt ingezet om reparatiewerkzaamheden aan het spoor te verrichten. Op 13 februari wordt de brigade naar Soest getransporteerd voor herstel van het gebombardeerde station. De gevangenen worden ondergebracht in goederenwagons die tussen Soest en Bad Sassendorf staan opgesteld. Eind februari komen tientallen gevangenen om het leven bij een geallieerd bombardement; de slachtoffers worden koelbloedig vervangen met nieuwe gevangenen uit Neuengamme en ondergebracht in nabijgelegen schuren.
Soest-Bad Sassendorf wordt op 4 en 5 april geëvacueerd. De gevangenen die nog kunnen lopen, worden op dodenmars gezet richting Sachsenhausen, Dachau en Mauthausen. De zeer ernstig zieken en degenen die te ver verzwakt zijn, blijven achter en worden aan hun lot overgelaten. Een van hen is Antoon die op 6 april 1945 zou zijn bezweken aan de geleden ontberingen. Hij is dan 22 jaar geworden.
Reacties
Moge hij ruste in vrede. ik heb het boek gelezen geschreven door zijn zwager over de zoektocht van de familie . Heel indrukwekkend.
Heb zelf de oorlog meegemaakt .
Bedankt voor uw reactie, Mw. Denton-Dohmen. Dit is inderdaad, een van de, schrijnende verhalen van de vele mensen die op verschrikkelijke manieren zijn omgekomen. Zeker voor mensen zoals u, die de oorlog hebben meegemaakt, zijn dit hartverscheurende verhalen die diepe indruk maken.
Onlangs is er een struikelsteen geplaats ter nagedachtenis aan mijn broer Antonius van Lierop. Een mooi initiatief van Lionsclub Kempenland. De steen is geplaatst in de Emmerikstraat in Heeze t.o.v. huisnummer 47. Dat was toen ter tijd ons woon adres. De arrestatie in 1944 heeft plaats gevonden op zijn onderduik adres. Wij als familie waren verrast en blij door deze actie.
Bedankt A. van Lierop, voor uw reactie. Wat een ontzettend mooi gebaar, de struikelsteen voor uw ouderlijk huis. Dat moet uw familie toch goed doen, ondanks het grote gemis van uw broer.
Ik ben Anton van lierop een zoon van zijn broer Jan en naar hem vernoemd Het mooie van het verhaal struikelsteen is dat deze bijna bij mij voor de deur ligt en dat mijn huis op de grond staat waar hij is geboren. Mooi dat deze personen niet vergeten worden
Wat ontzettend mooi. Het is net alsof de struikelsteen alles samen heeft gebracht. Heel erg bedankt voor het delen, Anton van Lierop.
In een verklaring van Jan Kreeuwen, lotgenoot in Soest-Bad Sassendorf, afgelegd in 1990, bevestigt hij dat Antoon van Lierop niet meer is gezien en 'wellicht omgekomen wegens ziekte of hongersnood'. Ik schrijf dit vanwege mijn betrokkenheid in de voetsporen van Jan Kreeuwen, die de oorlog overleefde en inmiddels is overleden.
Hartelijk dank voor je reactie, J. Kamp. Mooi om via de woorden van een lotgenoot bevestiging te krijgen van het verdrietige verhaal van Antoon.
Reactie toevoegen