Cees wordt geboren op 30 mei 1925 in Sleeuwijk als tweede kind van Antonie Ippel en Hendrika Kuup. Ten tijde van de Duitse bezetting werkt hij als landarbeider in Werkendam.
In de nacht van 9 op 10 mei 1944 worden bij de Helsluis in de Biesbosch twee landwachters door het verzet doodgeschoten. Uit vergelding worden in de week daarna aan beide zijden van de Merwede honderden merendeels jonge mannen opgepakt en afgevoerd. Ook Cees wordt op 16 mei 1944 opgepakt en per overvalwagen afgevoerd naar kamp Amersfoort. Ook plaatsgenoot Johan den Hollander wordt die dag opgepakt en afgevoerd. In de daaropvolgende maanden worden in totaal 263 gegijzelden weer vrijgelaten. Cees blijft echter vastzitten en wordt op 7 juli met de resterende gevangenen per trein naar Duitsland gedeporteerd.
In de namiddag wordt Cees binnengebracht in het Gemeinschaftslager Schkopau ten zuiden van Halle, bij het fabrieksterrein van de Bunawerke. Vanuit dit grote verzamelkamp worden gearriveerde gevangenen in groepen onderverdeeld voor dwangarbeid in de fabrieken in de omgeving. Zo wordt Cees op 17 juli met 97 medegevangenen naar kamp De Kippe in Lippendorf onder Leipzig overgebracht. Vanuit dit haastig gebouwde kamp, bestemd als ‘heropvoedingskamp’ (Arbeitserziehungslager), worden de gevangenen tewerkgesteld bij de Böhlener Werke van de ASW. De voornaamste hoofdtaak bestaat uit het ruimen van puin na de vele bombardementen. De leefomstandigheden in het kamp zijn bar; de barakken zijn tochtig en staan bij zware regenval snel onder water. Als gevolg van de slechte voeding en ondermaatse leefomstandigheden worden veel gevangenen snel ziek. Ook de werkomstandigheden in de fabrieken zijn ongezond en gevaarlijk; in hun verzwakte toestand dreigen de gevangenen dan ook bij ernstige ongelukken betrokken te raken of blijvend letsel op te lopen.
Later dat jaar wordt Cees overgebracht naar het nieuw opgerichte werkkamp Alpenrose, gelegen op het bosterrein van het gelijknamige landgoed bij Peres, even ten westen van Lippendorf. De leefomstandigheden zijn hier iets beter; het kamp ligt in een rustige omgeving ver weg van de stank van de fabrieken. Maar ook vanuit dit kamp worden de gevangenen bij de Böhlener Werke tewerkgesteld.
De slechte omstandigheden in de kampen en fabrieken eisen ook van Cees hun tol. Op 16 april 1945 wordt hij met 28 andere zieke jonge mannen per vrachtwagen het kamp uitgevoerd, op zoek naar een ziekenhuis. In een door beschietingen verlichte nacht rijdt de wagen richting Dresden. Deze nacht passeren ze Mügeln waar acht gevangenen dood worden achtergelaten. Op 4 juli 1945 bezwijkt ook Cees, als de wagen in Coswig in de huidige deelstaat Anhalt is aangekomen. Hij is 20 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld in Osnabrück.
In 1963 hebben de DDR-autoriteiten Peres en twee naburige dorpjes voor bruinkoolwinning opgeofferd aan de dagbouwmijn Peres. Deze mijn is tot 1991 in bedrijf geweest.
Reactie toevoegen