Franciscus wordt geboren op 27 december 1909 in Zegge bij Rucphen als kind van onbekende ouders. Hij wordt geadopteerd door de familie Jacobs. Mogelijk vertrekt hij als gevolg van de hoge werkloosheid tijdens de crisisjaren naar Nederlands-Indië. Hij vestigt zich in Batavia waar hij zich in ieder geval aansluit bij de Landstorm.
Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de Nederlandse kolonie van wezenlijk belang geworden voor de Japanners om Oost-Azië te kunnen overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Franciscus als sergeant ingezet bij de verdediging van Java. In dienst vervult hij ook de functie van hoornblazer.
Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel ingenomen en landen begin maart 1942 op Java. Het KNIL, ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, miscommunicatie en onderbezetting, biedt nog weerstand, maar wordt op 8 maart in Bandoeng gedwongen tot capitulatie. Diezelfde dag wordt Franciscus daar krijgsgevangen genomen en samen met duizenden andere Nederlandse militairen afgevoerd naar de Javaanse kampen.
Midden augustus wordt hij gedeporteerd naar het vasteland van Zuidoost-Azië, om als dwangarbeider te worden ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Via Singapore volgt eind oktober zeetransport naar Rangoon. De omstandigheden in de kampen en op de transportschepen zijn erbarmelijk slecht. De gevangenen staan bloot aan de willekeur en gewelddadige behandeling door de bewakers, worden met honderden tegelijk in de benauwde scheepsruimen ondergebracht en lijden onder het ernstige gebrek aan voedsel en medicijnen. Onder deze omstandigheden kunnen besmettelijke ziekten snel om zich heen grijpen. Vermoedelijk bevindt Franciscus zich aan boord van de Tacoma Maru 1, waar onder de gevangenen hardnekkige bacillaire dysenterie heerst. In ieder geval wordt Franciscus op 8 november getroffen door de ziekte en in ernstig verzwakte toestand de quarantaineafdeling van de gevangenis van Rangoon binnengebracht. Door het gebrek aan adequate hulp bezwijkt hij daar op 17 november 1942, als een van de 220 slachtoffers van de uitbraak. Franciscus is 32 jaar geworden en wordt vermoedelijk ter plaatse begraven.
Reactie toevoegen