Geert Gerritsen

Geert wordt geboren op 19 juli 1917 in Arnhem als achtste kind van Hendrik Gerritsen en Gerritdina Sneuink. Hij groeit op in Arnhem, waar hij na de lagere school als loopjongen gaat werken bij firma Kan en Kan, een rubberfabriek. Later is hij magazijnbediende bij een groothandel.

In 1937 wordt Geert voor de dienstplicht opgeroepen en ingedeeld bij het korps Rijdende Artillerie. Na zijn groot verlof in 1938 wordt hij stalknecht, maar een jaar later meldt hij zich als vrijwilliger opnieuw bij de Rijdende Artillerie van de Koninklijke Landmacht. Na de Duitse inval in mei 1940 en de Nederlandse capitulatie wordt Geert in juli uit dienst ontslagen. Een maand later meldt hij zich opnieuw als vrijwilliger, ditmaal bij het Depot Koninklijke Marechaussee, als marechaussee te paard. Vanaf mei 1942 woont hij op de brigadekazerne aan de Singel in Baarle-Nassau.

Geert raakt vanaf dat moment steeds verder betrokken bij het verzet, in het bijzonder bij het onderhouden van de hulplijn voor neergestorte geallieerde piloten, maar ook bij de hulpverlening aan joodse onderduikers en Franse oud-militairen. Hij werkt daarin nauw samen met collega’s Niessen, Smit, Lippens, Adriaan van Gestel en verzetsvrouw Miet Cornelissen-Verhoeven. Commandant De Gier heeft een leidende rol in het netwerk.

Na verraad door onder andere twee meisjes, worden Geert, Adriaan en Miet met haar echtgenoot in de ochtend van zaterdag 9 september 1944 bij Miet thuis gearresteerd. Ze worden het gebouw van de Koninklijke Militaire Academie in Breda binnengebracht en hardhandig verhoord. Miets echtgenoot wordt dan vrijgelaten, maar Geert, Adriaan en Miet brengen de nacht in de cel door. De volgende ochtend wordt het drietal naar de Galderse Heide (‘Schiethei’) gebracht en daar om tien voor tien gefusilleerd. Hun naakte lichamen worden naderhand in Baarle voor de Hollandse kerk gedumpt, waar de dominicanessen zich spoedig over hen ontfermen. Geert is 27 jaar geworden.