Hendrik wordt geboren op 9 september 1910 in Geertruidenberg, waar hij werkt als bodemperser bij de Tankfabriek aan de Donge. Op 8 oktober 1944 wordt hij in café De Vrolijke Hoek samen met vier andere cafébezoekers bij een razzia opgepakt en naar Duitsland afgevoerd voor de Arbeitseinsatz, de verplichte tewerkstelling. Hendrik komt terecht in de steenfabriek van concentratiekamp Neuengamme.
Tijdens zijn gevangenschap komt Hendrik regelmatig in aanraking met de Duitsers. Hij neemt het op voor medegevangenen die door bewakers worden mishandeld en weigert aan het werk te gaan. Omdat hij zich blijft verzetten, wordt hij op 25 februari 1945 door bewakers met de kolf van een geweer afgeranseld. Hendrik overleeft de fatale mishandeling niet. Hij is 34 jaar geworden en laat een weduwe met een dochter en een nog ongeboren zoon achter.
Reacties
Hij liet ook nog een dochter achter die toen een jaar of 8 was volgens mij. Dit is mijn opa en zijn zoon was mijn vader. Hij ligt begraven op het ereveld in osnabrük waar hij een eigen graf heeft.
@ Mario Goossens. Kunt u daar meer over vertellen? Ik vind alleen een dochter Johanna Maria Huberdina, die op 5 november 1935 is overleden. Zij was toen één jaar oud.
@paul Huisman. De overleden dochter was 2 jaar en die is gestorven aan de mazelen. Haar doopnamen waren Johanna Maria Helena ze heet An haar geboorte jaar is waarschijnlijk 1932 maar dat weten we niet zeker. De dochter die nu nog leeft heet ook An en heeft dezelfde doopnamen. Zij is van 19 december 1938. Koos mijn vader is 13 januari van dit jaar overleden.
Bedankt, Mario. Allereerst gecondoleerd met het verlies van uw vader.
We hebben An nu ook in het verhaal verwerkt, zoals u kunt zien. De An die in 1935 is overleden was toen (5 november) een jaar oud. Dan kom je zo'n beetje op 1933 uit.
Hoi Paul,
Bedankt voor het aanpassen, ik ben hier zelf erg mee bezig. Wil graag weten wat er toen allemaal met hem is gebeurt. Mijn vader is ook lang op zoek geweest naar mijn opa. Ondanks dat hij wist dat hij was overleden, wilde hij graag weten wat er met zijn lichaam was gebeurt. Na 60 jaar vonden we zijn graf en we zijn er ook geweest. Zoals wij begrijpen is zijn lichaam daar echt begraven. Omdat in de boeken daar staat, dat de gene waarvan de lichamen niet zijn gevonden staan op een grote gedenksteen. En hij heeft een eigen graf. Ik ga binnenkort ok naar neugamme waar mijn opa heeft gezeten en is vermoord. Dat is nu een museum en ben daar zeer benieuwd naar. Bedankt dat mijn opa hier zo geëerd wordt dat waarderen wij heel erg.
Groet Mario Goossens
Het moet vreselijk zijn om niet te weten waar hij was gebleven. Ik ben blij dat u zijn graf gevonden heeft. Ik wens u sterkte bij het bezoek aan Neuengamme. Dat zal zeker ook veel indruk maken.
Sorry, mijn Nederlands is niet zo goed. Mijn grootvader was Koos van Biezen. Hij zat samen met je grootvader in het concentratiekamp en was de enige van de vijf gedeporteerden die thuiskwam. Met Tyfus, uitgemergeld tot 29 kg, besmet met ongedierte, herkende zijn eigen familie hem niet. Hij vertelde niet veel over de oorlog in zijn leven, wij kinderen mochten er niet naar vragen. Opa mag niet herinnerd worden zegde oma en mama altijd. Vandaag weet ik dat het belangrijk zou zijn geweest om de familie alles te vertellen.
Beste MaryLou, bedankt voor het delen van je verhaal. Wat verdrietig dat je opa zoveel mee heeft moeten maken en dat hij er niet over heeft kunnen praten. In die tijd gebeurde dat veel vaker en werd er meestal gezwegen over de oorlog. Tegenwoordig zouden we dat inderdaad anders aanpakken en weten we dat het juist goed is om over dit soort traumatische gebeurtenissen te praten.
Reactie toevoegen