Henricus wordt geboren op 3 juli 1917 in Tilburg. Hij tekent voor militaire dienst bij het KNIL en vertrekt naar Nederlands-Indië.
Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen om Oost-Azië te overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Henricus als kanonnier ingedeeld bij de luchtdoelartillerie in Soerabaja aan de Javaanse noordkust.
Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel veroverd en wordt het KNIL op 8 maart 1942 op Java gedwongen tot overgave. Twee dagen later wordt Henricus krijgsgevangen genomen en vastgezet in een Javaans kamp. Samen met duizenden andere Nederlandse krijgsgevangenen wordt hij vervolgens naar het vasteland van Zuidoost-Azië gedeporteerd, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Hij komt uiteindelijk terecht in Thanbyuzayat in Birma, aan het westelijke einde van de lijn. Hier bevindt zich aanvankelijk een werkkamp waar bouwmateriaal wordt ingeladen voor verderop aan het spoor, maar door de aanhoudende bombardementen wordt dat in juni 1942 ontruimd. Later wordt er een hospitaalkamp geopend.
De krijgsgevangenen maken aan het spoor lange dagen van extreem zwaar werk, terwijl ze blootstaan aan tropische ziekten, mishandeling en ernstige ongelukken. Voeding, hygiëne en medische zorg schieten ondertussen schromelijk tekort. Ook voor Henricus worden de ontberingen uiteindelijk te veel. Op 20 juli 1943 loopt hij malaria op als gevolg van de slechte omstandigheden. Hij wordt het hospitaalkamp in Thanbyuzayat binnengebracht, waar hij op 18 augustus 1943 overlijdt. Henricus is 26 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op de oorlogsbegraafplaats in Thanbyuzayat.
Reactie toevoegen