ir. Lambert van Altena

1916 - 1945

Lambert wordt op 13 april 1916 geboren in Hooge en Lage Zwaluwe, als oudste van de drie kinderen van Johannes van Altena en Johanna Sagius. Hij heeft twee zussen en groeit op in het Nederlands Hervormde milieu. In 1932 verhuist Lambert naar Delft om te studeren en na het behalen van zijn ingenieursgraad gaat hij als chemicus werken bij de Bataafse Petroleum Maatschappij (BPM) in Den Haag.

Tijdens de oorlog wordt hij wegens verzetsactiviteiten gearresteerd en mogelijk mede vanwege zijn achtergrond in de chemie naar concentratiekamp Mittelbau-Dora bij Nordhausen gedeporteerd. In dit kamp, opgericht in de zomer van 1943, worden dwangarbeiders in onderaardse tunnels aan het werk gezet bij onder andere de montage van V1- en V2-raketten.

Als het Amerikaanse leger begin april 1945 het kamp nadert, gaat de SS over tot evacuatie. Degenen die te zwak zijn, worden ter plekke doodgeschoten. Vermoedelijk is ook Lambert zo om het leven gebracht. Zijn overlijdensdatum is vastgesteld op 3 april 1945, drie dagen voordat het kamp grotendeels ontruimd is. Hij is daarmee 28 jaar geworden.

De overlevende kampgevangenen zijn niet beter af. Massaal worden ze de treinwagons in geduwd en naar de kampen van Bergen-Belsen, Sachenhausen en Ravensbrück gedeporteerd. De rest wordt op dodenmars gezet in de richting van het nabijgelegen Harz-gebergte. Iedereen die achterop raakt of te zwak is om verder te gaan, wordt ter plekke doodgeschoten.

Ruim duizend krijgsgevangenen worden vanuit Mittelbau-Dora noordwaarts gezonden en belanden op 13 april in Gardelegen. Daar vindt een van de laatste grote (oorlogs)misdaden van de nazi’s plaats als deze groep gevangenen wordt samengedreven in een schuur die vervolgens in brand wordt gestoken. 1016 gevangenen worden die dag levend verbrand.

Meer
Meer

Steek een kaarsje op

+opsteken
Meer

Reacties

Jan Geleijns zei op 18 maart 2024

Lambert is mijn oom. Helaas heb ik hem nooit mogen kennen. Mijn moeder (zijn jongste zus) en mijn oma (moeder van Lambert), hebben er enorm onder geleden. Als kond ging ik elke zondag met de bus naar oma in Zevenbergen, waar ze in een soort van bejaardenhuis woonde. Oma was een sterke lieve vrouw, maar als kind zijnde voelde ik haar enorme verdriet. Ze zei niet veel. Ze worstelde met her verlies haar verloren zoon. Ondanks dat heeft ze het leven doorstaan. Het doet mij nog steeds pijn, want oma, en zijn zussen, mijn moeder Ans en tante Jo hebben doorstaan. Dat wil ik bij deze even kwijt.

Reactie toevoegen

Beperkte HTML

  • Toegelaten HTML-tags: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd> <h2 id> <h3 id> <h4 id> <h5 id> <h6 id>
  • Regels en alinea's worden automatisch gesplitst.
  • Web- en e-mailadressen worden automatisch naar links omgezet.

*Deze velden zijn niet verplicht en worden ook niet zichtbaar op deze website. Wij gaan vertrouwelijk om met uw e-mailadres en telefoonnummer.