Jacob wordt geboren op 14 juli 1905 in Werkendam en woont in Nederlands-Indië, waar hij als bosarchitect staat geregistreerd.
Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen om Oost-Azië te overheersen. Tegen deze achtergrond meldt Jacob zich voor militaire dienst bij het KNIL, waar hij als kanonnier wordt ingedeeld bij de artillerie in Tegal bij Buitenzorg op Java.
Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel veroverd en dwingen het KNIL op 8 maart 1942 tot overgave. Diezelfde dag wordt ook Jacob in Loembir in de Javaanse regentschap Banjoemas krijgsgevangen genomen en afgevoerd naar de kampen. Later wordt hij samen met duizenden andere Nederlandse militairen naar het vasteland van Zuidoost-Azië getransporteerd, om als dwangarbeider te worden ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Daar komt hij uiteindelijk terecht in het Thaise kamp Kuie, op 190 kilometer van het oostelijke eindpunt van de lijn in Non Pladuk en dertig kilometer ten noorden van de beruchte Hellfire Pass.
Werken aan de ‘dodenspoorlijn’ betekent lange dagen van extreem zwaar werk in het broeierig hete weer van de tropen. Ondertussen staan de gevangenen bloot aan mishandelingen en lopen grote kans in hun verzwakte toestand te verongelukken. De voeding is zeer karig en er zijn nauwelijks medicijnen voorhanden tegen endemische ziekten. Jacob wordt op 13 juni 1943 als zieke opgenomen in het kamp. Een maand later, 12 juli 1943, bezwijkt hij aan de gevolgen van acute enteritis, veroorzaakt door de slechte omstandigheden in het kamp. Jacob is 37 jaar oud geworden en vindt zijn laatste rustplaats op de oorlogsbegraafplaats van Kanchanaburi in Thailand.
Reactie toevoegen