Janus van der Velden

Janus wordt geboren op 6 maart 1919 in Galder, als oudste zoon van Cees van der Velden en Mieke Jansen. Als in het najaar van 1939 de oorlogsdreiging voor Nederland toeneemt, komt hij als dienstplichtig soldaat op bij de infanterie van de Koninklijke Landmacht. Begin mei 1940 is hij ingedeeld bij het dekkingsdetachement Willemsdorp, waar hij onderdeel uitmaakt van de zuidelijke linie van de Vesting Holland. In Willemsdorp bemant Janus een van kazematten ter verdediging van de Moerdijkbrug.

Op 10 mei 1940 valt het Duitse leger Nederland binnen. De Luftwaffe vliegt voor de grondtroepen uit om met valschermjagers strategische punten verderop in Holland in te nemen en Nederland zo tot een snelle overgave te dwingen. Een van de eerste doelwitten is de Moerdijkbrug, waar het direct tot felle gevechten komt tussen de Nederlandse verdedigers en Duitse parachutisten die de bezetting in Willemsdorp moeten uitschakelen.

Als de gevechten losbarsten, probeert Janus dekking te zoeken in de kazemat, maar een achtervolgende Duitse soldaat gooit dan een handgranaat in zijn richting. Door de explosie wordt Janus op slag gedood. Levenloos belandt hij in het Hollands Diep; zijn lichaam wordt later die dag bij hoog water weggespoeld. Janus is 21 jaar geworden.

Op 29 april 1941, bijna een jaar later, wordt zijn lichaam uit het Hollands Diep gehaald, maar hij kan dan niet meer worden geïdentificeerd. Als onbekende soldaat wordt hij bijgezet op de gemeentelijke begraafplaats in Dubbeldam. Pas in 1999 wordt zijn identiteit definitief vastgesteld en kan zijn naam op zijn graf gezet worden.

Janus is niet het enige verlies voor zijn ouders. Zijn broer Sjaak overlijdt na een langdurig ziekbed in het Sint Ignatiusziekenhuis te Breda aan de gevolgen van een oorontsteking. Daarnaast komen nog andere twee broers, beide met de voornaam Josephus, op jonge leeftijd te overlijden.