Johan wordt op 23 juli 1893 geboren in Bergen op Zoom en woont in Tilburg. Hij is beroepsmilitair met de rang van sergeant-majoor en is tevens instructeur van het grensbataljon, belast met de verdediging van de Nederlandse oostgrens. Als de verdediging na de Duitse inval instort, evacueert hij met zijn troepen naar Frankrijk, waar hij in Duinkerke aankomt. De toestand is daar uiterst chaotisch en de aanwezigheid van duizenden Nederlandse militairen leidt tot irritatie bij de Franse commandant van de stad. Hij sommeert de Nederlanders al hun wapens en materieel af te geven en te stad te verlaten. Daartoe wordt het vrachtschip de S.S. Pavon gevorderd dat de Nederlandse militairen naar La Rochelle zou evacueren. Aan boord van het overvol geladen schip bevinden zich een kleine 1500 Nederlandse militairen, merendeels troepen uit oostelijk Noord-Brabant, waaronder de verdedigers van de Peel-Raamstelling.
In de avond van 20 mei 1940 verlaat de Pavon met vier kleine escorteschepen de haven van Duinkerke en blijft dicht bij de kust. Enkele kilometers voorbij de haven krijgt de Luftwaffe het schip door de heldere maan snel in het zicht. Een Duits Junker-toestel neemt de Pavon viermaal onder vuur; de derde granaat is een voltreffer en slaat midscheeps in, met veel slachtoffers tot gevolg.
Als de lading katoen aan boord vlam vat, breekt een inferno uit, met totale paniek als gevolg. De escortevaartuigen komen de Pavon te hulp en worden direct bestormd door de passagiers die van boord springen, of zich met touwen naar beneden laten zakken. De kapitein van de Pavon laat het zwaar gehavende schip aan de grond zetten ter hoogte van Gravelines, op het strand bij Les Hemmes d’Oye. Tegen de ochtend wordt het schip, met nog honderd gewonden aan boord, volledig geëvacueerd. Aan land worden alle Nederlandse militairen door de Duitsers geïnterneerd en te voet teruggevoerd. De scheepsramp van de Pavon kostte aan zeker vijftig man het leven. Een van de dodelijke slachtoffers is Johan; hij bevond zich midscheeps aan boord toen daar de derde granaat insloeg. Johan is 46 jaar geworden.
Reacties
http://wiki.regionaalarchieftilburg.nl/Ondergang_van_de_%22Pavon%22.
Slachtoffer op de SS Pavon.
Mijn grootmoeder - van wie de naam niet vermeld wordt bij de familie - heeft in 1953 nog toestemming moeten vragen om als weduwe van Jo Baaijen (ik heb nooit als 'Johan' horen spreken over mijn grootvader) te mogen hertrouwen. Dat zijn graf nooit gevonden is moge blijken uit het feit dat zijn zoon Cor Baaijen ons rond 1970 meenam naar een kerkhof in Duinkerken. Wij wisten toen niet - tieners die we waren - dat hij op zoek was naar het graf van zijn vader.
Goed dat deze informatie gedeeld wordt.
Bedankt voor uw reactie D.M. Baaijen. Wat erg dat het graf van jullie grootvader nooit is gevonden, ik kan me voorstellen dat dat voor jouw vader en natuurlijk zijn moeder ontzettend geweest moet zijn.
Reactie toevoegen