Johan wordt geboren op 30 mei 1903 in Helmond en woont in Nederlands-Indië, waar hij zich heeft aangesloten bij de Landstorm. Deze organisatie is samengesteld door mannen die te oud zijn voor reguliere dienst, maar in noodgevallen onder de wapenen kunnen worden geroepen voor territoriale verdediging.
Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië binnen te vallen. De Nederlandse kolonie is vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging een van de belangrijkste doelen geworden voor de Japanners om Oost-Azië te kunnen overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Johan als soldaat van Landstorm ingelijfd bij het KNIL en ingezet voor de verdediging van de kolonie.
Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten op de archipel ingenomen. Het KNIL, slecht voorbereid en uitgerust en ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, biedt tegenstand, maar moet op 8 maart 1942 in Bandoeng capituleren. Rond deze tijd wordt ook Johan met duizenden andere militairen krijgsgevangen genomen en afgevoerd naar de Javaanse kampen.
Enkele maanden later wordt Johan naar het vasteland van Zuidoost-Azië getransporteerd om als dwangarbeider te worden ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Veel krijgsgevangenen worden echter al onderweg ernstig ziek door dysenterie die zich in de kampen en op de transportschepen snel kunnen verspreiden. Ook Johan wordt hier hoogstwaarschijnlijk slachtoffer van. Hij bezwijkt op 30 november 1942 in Singapore op 39-jarige leeftijd en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Leuwigajah in Cimahi.
Reactie toevoegen