Johannes Heessels

Johannes wordt geboren op 14 januari 1898 in Dussen en woont in Nederlands-Indië. Hij meldt zich voor militaire dienst bij het KNIL als reservist, waar hij de rang van luitenant bekleedt. Nadat de Japanners de Nederlandse oorlogsverklaring op 8 december 1941 hebben aangegrepen om Nederlands-Indië aan te vallen, wordt Johannes ingezet bij de verdediging van de kolonie. Na de capitulatie van het KNIL op Java, 8 maart 1942, wordt hij krijgsgevangen genomen en gedeporteerd naar het vasteland van Zuidoost-Azië. Daar werkt hij als dwangarbeider aan de aanleg van de Birma-spoorlijn. Hij komt uiteindelijk terecht in het Thaise kamp van Tamarkan, op 55 kilometer van het Thaise eindpunt van de spoorlijn. Tot mei 1943 fungeert Tamarkan als werkkamp, daarna wordt het een hospitaalkamp waar zieke krijgsgevangenen van andere kampen naartoe worden gebracht. Hoewel de voedselvoorziening en medische zorg in het kamp in vergelijking met andere kampen redelijk is, kent het kamp toch een hoog sterftecijfer door ziekte-uitbraken. Gemiddeld overlijden er zes personen per dag aan dysenterie. Johannes overlijdt op 21 mei 1943 in het kamp. Mogelijk is hij als ernstig zieke van een ander kamp overgebracht en kort na aankomst overleden. Hij is 45 jaar geworden en rust op de oorlogsbegraafplaats van Kanchanaburi in Thailand.