Johannes wordt geboren op 10 maart 1906 in Oss. Hij tekent voor militaire dienst bij het KNIL en vertrekt naar Nederlands-Indië, waar hij zich vestigt in Tjimahi bij Bandoeng, de garnizoensstad van het KNIL.
Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen geworden om Oost-Azië te kunnen overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Johannes als infanterist ingezet bij de verdediging van de kolonie.
Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel veroverd. Het KNIL, slecht voorbereid en uitgerust en ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, biedt nog heftige tegenstand, maar is niet opgewassen tegen de superieure Japanse vuurkracht. Op 8 maart 1942 wordt het KNIL in Bandoeng gedwongen tot overgave. Diezelfde dag wordt ook Johannes krijgsgevangen genomen en samen met duizenden andere Nederlandse militairen afgevoerd naar de kampen. Hij komt uiteindelijk terecht in een van de kampen van Tjimahi.
In de Japanse kampen staan de krijgsgevangenen bloot aan mensonterende behandeling en verwaarlozing. Er is nauwelijks afdoende voeding, medicijnen en kleding en omdat de huisvesting erbarmelijk slecht is, kunnen besmettelijke en tropische ziekten zich snel verspreiden. Onder deze omstandigheden vinden duizenden militairen in de kampen de dood.
Ook voor Johannes worden de ontberingen uiteindelijk te veel. Op 11 september 1942, bijna twee maanden nadat hij ziek is opgenomen, bezwijkt hij aan een aandoening aan de hartvaten, veroorzaakt door de slechte leefomstandigheden in de kampen. Hij is 36 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Leuwigajah in Cimahi.
Reactie toevoegen