Maricus wordt geboren op 6 mei 1905 in Heesch als zesde van de negen kinderen van Petrus van de Wetering en Helena Schippers. Hij is getrouwd met Johanna Antjers en woont in het Zuid-Limburgse Schaesberg bij Landgraaf, waar hij mijnwerker is. Tijdens de Duitse bezetting is Maricus actief in het verzet als drukker en verspreider van het communistische verzetsblad De Vonk.
Begin 1942 wordt een van de leiders van het verzet in en rond Landgraaf door de Sicherheitsdienst (SD) gearresteerd, nadat hij is betrapt bij het stelen van fietsen. Tijdens het hardhandige verhoor slaat hij door en geeft de namen prijs van zijn verzetskameraden, waaronder die van Maricus. Eind mei 1942 wordt hij in Schaesberg gearresteerd en vastgezet in de gevangenis van de SD in Maastricht. Vervolgens wordt hij overgebracht naar kamp Amersfoort, om half oktober dat jaar naar concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg te worden gedeporteerd.
Onder erbarmelijke omstandigheden wordt Maricus daar aan het werk gezet in de baksteenfabriek en de kleiputten. Hij maakt er zeer lange dagen van extreem zwaar werk terwijl hij blootstaat aan allerlei zware mishandelingen door de bewakers. De rantsoenen zijn niet alleen volstrekt ontoereikend, maar ook nauwelijks eetbaar. Met honderden tegelijk worden de gevangenen in barakken ondergebracht, vaak met meerderen op een smerige brits. Onderdak, kleding, hygiëne en medische zorg schieten schromelijk tekort zodat besmettelijke ziektes snel om zich heen grijpen en tot massale sterfte leiden.
Ook voor Maricus worden de ontberingen uiteindelijk te veel. Op 20 december 1942 bezwijkt hij in het kamp aan de gevolgen van ondervoeding en uitputting. Maricus is 37 jaar geworden en laat een weduwe met jonge kinderen achter.
Reactie toevoegen