Piet Leermakers

Piet wordt geboren op 10 augustus 1901 in Helvoirt en woont met zijn vrouw Johanna van Gestel en acht kinderen in Biest-Houtakker. Daar werkt hij als dierenverloskundige. Dankzij zijn beroep heeft hij veel contacten met de boeren in de omgeving en mag hij tijdens de Duitse bezettingsjaren in de omgeving vrij rondreizen. Zodoende doet hij waardevolle contacten op en weet hij welke boeren betrouwbaar zijn of niet.

Omdat een aanzienlijk deel van de werkende bevolking van Duitsland aan het front dient, proberen de Duitse autoriteiten de tekorten in de fabrieken aan te vullen met arbeidskrachten uit de bezette landen. Als er zich nauwelijks mensen vrijwillig aanmelden, wordt verplichte tewerkstelling (Arbeitseinsatz) ingevoerd, met als gevolg dat veel Nederlandse jongeren onderduiken. Piet gaat al snel een centrale rol spelen in de hulpverlening aan onderduikers die vanuit de steden het Brabantse buitengebied opzoeken. Via Piet en zijn buurman Pieter van Gestel worden ze naar adressen in Biest-Houtakker, Diessen, Hilvarenbeek, Moergestel, Oisterwijk en Oost-, West- en Middelbeers gebracht.

Piet onderhoudt daarnaast contacten met het verzet in Hilvarenbeek, waar Eugène van der Heijden met marechaussee Karst Smit een pilotenhulplijn heeft opgezet. Dit stelt Piet in staat om ook neergestorte piloten en joden over de grens te brengen.

Op 6 september 1944 vindt er bij Piet thuis een bijeenkomst plaats met enkele onderduikers. Samen maken ze plannen om de naderende geallieerden te ondersteunen door wapens te verzamelen en de Duitse stellingen in kaart te brengen. Een van de aanwezigen is de Wageningse student Jan van Dongen die een jaar eerder ontsnapte toen de Duitsers de pilotenhulplijn in Hilvarenbeek hadden opgerold. Sindsdien zit hij bij Piet ondergedoken.

Vroeg op de volgende ochtend stopt er een Duitse overvalwagen voor het huis van de familie Leermakers. Piet en Jan proberen via een raam aan de achterzijde te ontsnappen, maar worden in de tuin achter het huis koelbloedig en zonder proces doodgeschoten. Piet is 43 jaar geworden; Jan 25 jaar. Piet laat een weduwe met acht jonge kinderen achter. Voor hen is de ellende dan nog niet voorbij, want kort daarna steken Duitse militairen hun huis met enkele andere boerderijen in brand, omdat ze het zicht belemmeren. Het huis wordt na de oorlog weer opgebouwd, ditmaal met een gevelsteen die aan Piet en Jan herinnert.

Op 12 februari 1946 wordt Piet postuum een Britse onderscheiding uitgereikt als blijk van erkenning voor zijn geboden hulp aan geallieerde piloten. In 1982 wordt in Biest-Houtakker een straat naar hem vernoemd.