Piet van de Valk

Piet wordt geboren op 28 maart 1920 in Boekel, waar hij opgroeit in een gezin van vijf kinderen. Na de lagere school gaat hij eerst als landbouwer en daarna als slager aan de slag. In het najaar van 1939 wordt hij gemobiliseerd en ingedeeld bij de depottroepen van de Wielrijders in Gouda. Na de capitulatie gaat hij met groot verlof.

In november 1940 tekent hij bij de marechaussee en wordt gestationeerd in Susteren. Vanaf juli 1941 is hij op eigen verzoek in Noord-Brabant gestationeerd, waar hij achtereenvolgens in Uden, Zevenbergen en Etten wordt gestationeerd. Bij de grote politiereorganisatie van maart 1943 wordt hij overgeplaatst naar Marechaussee van de nieuw gevormde Staatspolitie en gestationeerd in Best. Vanaf februari 1944 wordt hij in Helmond aangesteld als wachtmeester van de gemeentepolitie, vanwege het daar heersende personeelstekort.

Op 21 maart 1944 wordt op het politiebureau aan de Zuid Koninginnewal een inwoner uit Boekel binnengebracht die eerder door de Sicherheitsdienst (SD) is gearresteerd wegens radiobezit zonder vergunning. Vier dagen later weet de arrestant uit zijn cel te ontsnappen, nadat Piet het slot van zijn cel heeft afgeschroefd. De arrestant wordt even buiten het politiebureau opgepakt en opnieuw vastgezet. De volgende dag wordt ook Piet wegens de ontsnappingspoging gearresteerd; ze blijken kennissen van elkaar te zijn en Piet geeft zijn hulp aan de arrestant zonder meer toe. Samen worden ze in Eindhoven vastgezet op de SD-post aan de Paradijslaan. Een week later volgt deportatie naar kamp Amersfoort.

Piets kennis wordt na enkele maanden vrijgelaten, maar Piet blijft achter in het kamp en wordt toegevoegd aan het Radiokommando, een afdeling van de Nederlandse Seintoestellenfabriek in Hilversum.

Op 27 september wordt Piet in een transport van ruim duizend gevangenen naar Zwolle getransporteerd, waar ze aan het werk worden gezet aan de IJssellinie. Het zware werk wordt in de meest erbarmelijke omstandigheden uitgevoerd. Er heerst gebrek aan voedsel en huisvesting en de dwangarbeiders staan voortdurend bloot aan mishandelingen door de bewakers.

Tijdens hun werkzaamheden laten Piet en medegevangenen Gerrit Bouwmans uit Veghel en Joop Huiberts uit Beemster zich door lotgenoten ingraven, om te ontsnappen nadat de rest van de gevangenen weer afgemarcheerd zijn naar Zwolle. De opzet slaagt en het drietal vlucht noordwaarts, waar ze door de plaatselijke bevolking worden opgevangen. Onderweg sluit een achttienjarige, weggelopen schippersknecht zich bij hen aan.

De vluchtelingen bereiken een onderduikboot op het Zwarte Water, waarmee ze het Meppelerdiep proberen over te steken. Op zondagmorgen 8 oktober worden ze echter door de Wasserschutzpolizei gearresteerd en aan de Sicherheitspolizei in Zwartsluis overgedragen voor verhoor. Alle vier geven ze tegenstrijdige verklaringen over waar ze vandaan komen en door wie ze zijn geholpen. De schippersjongen wordt vanwege zijn leeftijd voor de Arbeitseinsatz bestemd, maar Piet, Gerard en Joop worden diezelfde dag nog op het terrein van de gemeentereiniging van Zwartsluis gefusilleerd. Piet is 24 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nationaal Ereveld in Loenen.