Rudolph wordt geboren op 21 februari 1886 in Aarle-Rixtel en woont in Amsterdam, waar hij werkt als dierenarts. Op 6 oktober 1940 wordt hij thuis door de Duitsers opgepakt. De eerste zes weken weet zijn gezin niet waar hij is, maar dan horen zij van een advocaat die net uit concentratiekamp Buchenwald terug is, dat hij in dat kamp zit. De reis daarheen duurde tweeënhalve dag in een oude stadsbus. Tot april 1941 zit Rudolph als gijzelaar in Buchenwald, met een groep prominente Nederlanders.
Omdat zijn vrouw zich voordoet als terminaal ziek, met drie nog jonge kinderen, wordt Rudolph in april 1941 vrijgelaten, op voorwaarde dat hij niets over Buchenwald zal zeggen en geen anti-Duitse uitlatingen doet. Als een gebroken man keert hij in Nederland terug.
Rudolph en zijn vrouw zijn het niet eens met het actieve of gewapende verzet, omdat ook dat onschuldige slachtoffers maakt. Hij helpt mensen op zijn eigen manier en sluit zich niet aan bij een verzetsgroep. Zo probeert het echtpaar de bevriende Joodse familie Bamberger te helpen, maar helaas is die toch verraden en vermoord in Auschwitz.
Wegens hulpverlening aan Joodse onderduikers wordt Rudolph op 23 september 1942 opgepakt en in Amsterdam in de gevangenis aan de Euterpelaan gezet. Daar verblijft hij zes weken onder zware omstandigheden: vier mannen (allemaal voor hetzelfde 'delict') in een cel en een ton als wc.
Rudolph Fischer overlijdt op 10 september 1944 in zijn Amsterdam aan een maagperforatie en buikvliesontsteking. Psychisch en lichamelijk heeft hij veel geleden van zijn gevangenschap. Rudolph is 58 jaar oud geworden.
Reactie toevoegen