Jan Appels

Jan wordt op 9 juli 1903 geboren in Tilburg, als eerste kind van Joannes Appels en Joanna Noijen. In 1929, hij is dan al aannemer, trouwt hij met plaatsgenoot Cornelia Haans. Ze krijgen samen vijf kinderen. Met zijn jongere broer Janus Appels zet hij in Tilburg een aannemersbedrijf op.

Tijdens de oorlog worden de broers in verband gebracht met het verbergen van wapens in de houtzagerij van Willem van de Voort in Udenhout. Op 24 september 1944 worden Jan, Janus en Willem gearresteerd door de Bredase Feldgendarmerie en overgedragen aan de Tilburgse Ordnungspolizei. Nog diezelfde dag worden ze gefusilleerd op het terrein van de Willem II-kazerne. Hun lichamen worden pas op 25 september 1947 gevonden. Jan is 41 jaar geworden.

Na de bevrijding wordt uit onderzoek in het kader van de Bijzondere Rechtspleging duidelijk dat de gebroeders Appels bouwopdrachten hebben aangenomen voor de Duitse Wehrmacht. Zo hebben ze barakken gebouwd in Middelburg, materialen geleverd voor Duitse firma’s en in Bremen schuilkelders voor scholen gebouwd. Tot november 1942 hebben ze meegewerkt bij de aanleg van verdedigingswerken en vliegvelden in Frankrijk, totdat ze wegens onbetrouwbaarheid niet meer voor de Duitsers mochten werken.

De broers zouden zelf echter weinig hebben overgehouden aan de opdrachten door hun eigen giften aan rooms-katholieke instellingen en de hoge lonen van hun arbeiders. Tijdens de wintermaanden, als er minder wordt gewerkt, krijgen ze bijvoorbeeld wel normaal doorbetaald. Daarnaast verklaart de administrateur van hun firma na de oorlog dat de broers zeer anti-NSB waren en Joodse en geestelijke onderduikers hebben geholpen de grens over te steken.